Θέμα: Ξανά

Έτσι απλά, ξεκίνησα να ζω ξανά...
Πήρες το χέρι μου και το έσφιξες δυνατά...
Μου είπες ψιθυριστά χρόνια πολλά...
Σε αγκάλιασα τόσο τρυφερά...

Δεν θέλω πίκρες και δάκρυα, όχι τέτοια τώρα. Δεν είναι η ώρα. Δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω ποτέ!
Όταν ήμουν μικρός, θυμάμαι που ερχότανε κάθε Κυριακή ένας θείος μου και μας έπαιρνε με την αδερφή μου και μας πήγαινε στο πάρκο και παίζαμε με τις ώρες. Ο θείος μου ο Γρηγόρης. Έτσι ήταν το όνομα του και μας είχε σαν παιδιά δικά του... Μας αγαπούσε και μας έπαιρνε και δώρα και ότι άλλο θέλαμε. Δεν θα ξεχάσω μια Κυριακή, καθώς έπαιζα στην κούνια, έπεσα κάτω και χτύπησα. Τότε ήρθε γρήγορα από πάνω μου ο θείος ο Γρηγόρης και έπιασε το πόδι μου και η πληγή έφυγε όπως φεύγουν τα πλοία και χάνονται στον ωκεανό...
Ήρθε όμως και μια καταραμένη Κυριακή που περιμέναμε τον θείο Γρηγόρη να μας πάρει και να πάμε να παίξουμε στο πάρκο, αλλά δεν ήρθε ποτέ... Ήρθε η γυναίκα του η θεία ευτυχία, τι ωραίο όνομα ε; Μας είπε πως ο θείος Γρηγόρης έφυγε ταξίδι στο εξωτερικό και πως δεν θα γυρίσει ποτέ. Τι φτηνή δικαιολογία... Μετά από χρόνια μάθαμε πως ο θείος Γρηγόρης αυτοκτόνησε γιατί έμαθε πως δεν μπορούσε να κάνει παιδιά.... Προσπαθούσανε με την θεία Ευτυχία αλλά δεν μπορούσανε, δεν τους έβγαινε μέχρι που πήγανε σε έναν γιατρό και κάνανε τις απαραίτητες εξετάσεις... Μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα και η θεία Ευτυχία ήταν καρπερή και είχε το πρόβλημα ο θείος, δεν το άντεξε...
Τελικά ποιο είναι το νόημα της ζωής; Να κάνεις παιδιά η να βλέπεις τα παιδιά γύρω σου σαν να είναι δικά σου;
Να πολεμάς και να σκοτώνεσαι στην μάχη η να τα παρατάς γιατί δεν υπάρχει αύριο;

Έτσι απλά σταμάτησα να ζω...
Άφησες το χέρι μου απαλά...
Μου είπες ψιθυριστά αντίο ξανά...
Και χάθηκες στην ερημιά...

Δεν θέλω πίκρες και δάκρυα, όχι τέτοια τώρα. Δεν είναι η ώρα. Δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω ποτέ!
Μεγάλωσα και θυμάμαι ακόμα τον θείο Γρηγόρη και την θεία Ευτυχία...
Η Ευτυχία είσαι εσύ... Η δική μου ευτυχία που έψαχνα να βρω.
Ο Γρηγόρης είμαι εγώ, μου αρέσει να γίνομαι παιδί και να αγαπάω τα πάντα γύρο μου σαν δικά μου... Τόσο απλά και γρήγορα και να προσπαθώ να αποκτήσω κάτι δικό μου...
Δυστυχώς ποτέ δεν θα τα καταφέρω...
Μόνος μου (αυτοκτόνησα) μόλις σου είπα την μοιραία ιστορία και εσύ δεν δίστασες να μου πεις το αποτέλεσμα αυτή...

Έχω αρκετή φαντασία από ότι βλέπεις...
Δεν θα μάθει ποτέ κανείς για σένα...
Θα μένεις μέσα μου για πάντα...
Δεν θέλω να πω πως σταματήσαμε, απλά κάνουμε ένα διάλυμα μέχρι να εμφανιστείς ξανά...