Το πρωί της 30ης Ιουνίου του 1908, μια τεράστια πύρινη σφαίρα, διέσχισε τον ουρανό πάνω από το δάσος της Τουνγκούσκα στην Σιβηρία.
Ακολούθησε μια σειρά από εκρήξεις, ο ήχος των οποίων έφτασε σε χωριά που βρίσκονταν πάνω από 1.100 χιλιόμετρα μακριά. Διάφοροι μετεωρολογικοί σταθμοί στην Ευρώπη κατέγραψαν σεισμικά κύματα, αλλά και κύματα ατμοσφαιρικής πίεσης. Και κατά την διάρκεια των επόμενων ημερών παρατηρήθηκαν περίεργα φαινόμενα πάνω από την Ευρώπη, όπως λαμπρά ασημένια σύννεφα, πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα και μυστήρια φωταύγεια τη νύχτα. Ρωσικές εφημερίδες έγραψαν για την υποτιθέμενη πτώση μετεωρίτη. Διεθνής εφημερίδες ανέφεραν πιθανή ηφαιστειακή έκρηξη, καθώς το 1883 είχε προηγηθεί κάτι τέτοιο στο νησί Κρακατόα που βρίσκεται στην Νοτιοανατολική Ασία, με αποτέλεσμα να βυθιστεί το μισό νησί και να χάσουν την ζωή τους πάνω από 36.000 άνθρωποι. Ωστόσο, το δύσβατο της περιοχής και η ασταθής πολιτική κατάσταση της Ρωσίας εκείνη την εποχή, απέτρεψε περαιτέρω έρευνες
13 χρόνια μετά το περιστατικό, ο Ρώσος ορυκτολόγος Λεονίντ Κούλικ, έδειξε ενδιαφέρον για το ανεξερεύνητο μέχρι τότε γεγονός, και αποφάσισε να ταξιδέψει στην Τουνγκούσκα με την ελπίδα να ανακτήσει πολύτιμα εξωγήινα μέταλλα στο σημείο πρόσκρουσης. Ταξίδεψε αρχικά στην πόλη Κανσκ, όπου μελέτησε αναφορές σχετικά με το συμβάν στα τοπικά αρχεία. Πολλές από τις ιστορίες ανέφεραν τεράστιες πύρινες σφαίρες, φλόγες και μια σειρά από 14 "κεραυνούς". Όταν έφτασε στην Τουνγκούσκα, ανακάλυψε μια περιοχή περίπου 2.150 τετραγωνικών χιλιομέτρων γεμάτη από σαπισμένους κορμούς δέντρων. Παρά το ότι εξερεύνησαν ολόκληρη την περιοχή, ο Κούλικ και η ομάδα του δεν βρήκαν κανέναν κρατήρα, αλλά βρήκαν κάποιους κυκλικούς λάκκους που θα μπορούσαν να είναι μικροί κρατήρες που δημιουργήθηκαν από θραύσματα μετεωρίτη. Ωστόσο, δεν βρέθηκε κανένα υλικό που να μοιάζει με κομμάτι από μετεωρίτη.
Το 1927, η προκαταρκτική έκθεση του Κούλικ δημοσιεύτηκε σε διάφορες εθνικές και διεθνείς εφημερίδες, με αποτέλεσμα το γεγονός αυτό να ονομαστεί το "Συμβάν της Τουνγκούσκα", και συνεχίζει να λέγεται έτσι μέχρι σήμερα. Ο Κούλικ ήταν από τους πρώτους που διατύπωσε μια υπόθεση που εξηγούσε τις αναφορές των μαρτύρων, αλλά και την έλλειψη των στοιχείων στο έδαφος όπου έγινε το συμβάν. Πρότεινε πως μια εξωγήινη στερεή μάζα εξερράγη στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας την τεράστια έκρηξη και καταστροφή. Στη συνέχεια, τα θραύσματα της στερεής μάζας θάφτηκαν στο βαλτώδες έδαφος, το οποίο ήταν πάρα πολύ μαλακό για να διατηρηθεί η χαρακτηριστική μορφολογία ενός κρατήρα πρόσκρουσης. Το 1934, Σοβιετικοί επιστήμονες πρότειναν μια παραλλαγή της αρχικής θεωρίας του Κούλικ. Πρότειναν πως αυτό που έπεσε στον έδαφος δεν ήταν μετεωρίτης, αλλά κομήτης. Δεδομένου ότι αποτελείται κυρίως από πάγο, ένας κομήτης θα μπορούσε να είχε εξατμιστεί πλήρως κατά την πρόσκρουση, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος.
Με τον καιρό αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες - κάποιες από αυτές αρκετά ασυνήθιστες - όπως μίξη μάγματος και αερίων που προκάλεσε έκρηξη κάτω από το έδαφος, σύγκρουση της Γης με μικρή μαύρη τρύπα προκαλώντας κάποιου είδους έκρηξη ύλης-αντιύλης, αποτέλεσμα πειράματος του Νίκολα Τέσλα που είχε σχέση με την "ακτίνα θανάτου" ή ακόμα και έκρηξη εξωγήινης προέλευσης ή συντριβή UFO. Ωστόσο η πιο πειστική εξήγηση για το τι έγινε, παρέμεινε και παραμένει ακόμα στις μέρες μας, η πρόσκρουση ενός φυσικού εξωγήινου αντικειμένου στη Γη, όπως ένας μετεωρίτης ή κομήτης. Η θεωρία αυτή υποστηρίζεται από τις αναφορές που περιγράφουν μια πύρινη σφαίρα να πέφτει, διάφορα ιζηματογενή χαρακτηριστικά που βρέθηκαν στην τοποθεσία, όπως η παρουσία νανο-διαμαντιών, και η διανομή των πεσμένων δέντρων που δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από το σημείο πρόσκρουσης. Πάντως υπάρχουν κάποιες ασυνέπειες σχετικά με την ιδέα πως το "Συμβάν της Τουνγκούσκα" έχει σχέση με εξωγήινο παράγοντα. Για παράδειγμα, οι αναφορές για μια ακολουθία "κεραυνών" είναι δύσκολο να εξηγηθούν από μία μόνο σύγκρουση. Επιπλέον, τα ιζήματα που ανακτήθηκαν δεν είναι εντελώς ξεκάθαρα. Το 2007, ο Λούκα Γκασπερίνι και η ερευνητική του ομάδα από το πανεπιστήμιο της Μπολόνια, πρότειναν πως μια μικρή λίμνη στην περιοχή, η λίμνη Τσέκο, θα μπορούσε να είναι κρατήρας πρόσκρουσης ενός θραύσματος της άγνωστης μάζας που προκάλεσε το γεγονός. Η λίμνη Τσέκο είναι ασυνήθιστα βαθιά για μια περιοχή όπου οι περισσότερες λίμνες είναι ρηχές λόγω της επιφανειακής τήξης του μόνιμα παγωμένου υπεδάφους. Επίσης, δεν υπάρχει καμία καταγραφή της ύπαρξης της λίμνης πριν το 1908, αλλά ισχύει επίσης ότι η χαρτογράφηση και η εξερεύνηση της περιοχής την περίοδο εκείνη, ήταν με τα σημερινά δεδομένα, απογοητευτικές. Η ανακάλυψη κάποιου εξωγήινου υλικού στον πυθμένα της λίμνης Τσέκο θα μπορούσε να είναι ένα αποφασιστικής σημασίας στοιχείο για να λυθεί το μυστήριο της Τουνγκούσκα. Μέχρι τότε, η θεωρία του Γκασπερίνι παραμένει ένα αμφιλεγόμενο θέμα.
Υπάρχουν πολλά μυστήρια στον κόσμο τα οποία δεν έχουν απαντηθεί από το διεθνές επιστημονικό κατεστημένο. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό συμβαίνει για να παραμείνει κρυφή η αλήθεια από το κοινό και για να δέχεται μόνο αυτά που του μαθαίνει η Νέα Τάξη Πραγμάτων μέσα από τα σχολεία και την τηλεόραση. Αν γνωρίζαμε το γιατί και το πως γίνονται τα διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν κάθε μέρα στον κόσμο, τα οποία τις περισσότερες φορές ούτε καν καταλαβαίνουμε ότι συμβαίνουν, τότε θα βλέπαμε τον κόσμο πολύ διαφορετικά. Γιατί ως γνωστόν, η αλήθεια ξεπερνάει ακόμα και την πιο αχαλίνωτη φαντασία.
