Θέμα: Χαμένο νησί

Πήρε μια βαθιά ανάσα και άνοιξε τα μάτια του. Είδε το φως σαν ήτανε πρώτη του φορά. Προσπαθούσε να σκεφτεί πού στο καλό ήταν. Το κεφάλι του πονούσε και ένιωθε βρεμένος. Ξαφνικά μπόρεσε να διακρίνει ένα χέρι, το οποίο τον άρπαξε από τον γιακά και τον σήκωσε. Αφού στάθηκε στα πόδια του με την βοήθεια κάποιου άγνωστου κυρίου, προσπάθησε να κατανοήσει αυτά που έβλεπε γύρο του. Δεν άργησε να βγάλει κάποια συμπεράσματα και άρχισε τις ερωτήσεις στο κύριο που τον βοήθησε:
Συγνώμη μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;
Κύριε σε σας μιλάω…

Δεν έπαιρνε καμία απάντηση. Το μόνο που έκανε αυτός ο μεγαλόσωμος κύριος ήταν να τον κοιτάει στα μάτια για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα να συνεχίσει να μαζεύει ξύλα για να ανάψει μια φωτιά για να ζεσταθούν.
Αφού πέρασε η ώρα, δεν άργησε και πολύ να νυχτώσει. Οι δύο άντρες είχαν ανάψει ήδη μια φωτιά και είχαν κάτσει δίπλα της για να ζεσταθούν. Είχε έρθει η ώρα να πάρει κάποιες απαντήσεις από τον μεγαλόσωμο κύριο:
Λοιπόν, πιστεύω πως ήρθε η ώρα εμείς οι δύο να μιλήσουμε, δεν συμφωνείς;
Ναι, τι θέλεις να μάθεις
Καταρχάς με λένε Νίκο
Βαγγέλης χάρηκα
Πώς βρεθήκαμε εδώ;
Δεν θυμάσαι; Περίεργο… Ήταν γύρο στις τρείς τα ξημερώματα όταν στο σκάφος που ήμασταν δεχτήκαμε επίθεση από κάτι πειρατές.
Πειρατές; Υπάρχουν ακόμα πειρατές;
Δεν ξέρω φίλε μου ήταν κανονικοί πειρατές, όπως στις ταινίες, με ρούχα της εποχής και με τα αντίστοιχα όπλα…
Αλήθεια; Και πως έγινε αυτό;
Δεν ξέρω φίλε μου αλλά εγώ εκείνη την ώρα ήμουν στο κατάστρωμα γιατί δεν με έπιανε ο ύπνος και είδα μια πράσινη ομίχλη και μετά έγινε ότι έγινε.
Και πως βρεθήκαμε εδώ μόνοι μας;
Αφού πήραν αυτό που ήθελαν,  βούλιαξαν το πλοίο και πνίγηκαν όλοι…

Τα μάτια του Βαγγέλη βούρκωσαν, έπειτα αγκαλιάστηκαν και οι δύό τους και  έκλαψαν για ώρες…