Απλά να σκέφτομαι

Καλησπέρα...
Και κάπου εκεί στο παράξενο και άγνωστο χάος του πουθενά, κουράστηκα λιγάκι. Είπα να κάνω μια μικρή στάση για να ξεκουραστώ. Έκατσα λοιπόν σε ένα απλό και τυχαίο παγκάκι που βρήκα σε ένα πάρκο κοντά στο σπίτι μου για να πάρω μια ανάσα.
Μέσα στο μυαλό μου ήδη είχαν αρχίσει να γυρίζουν όλα. Αχ, Ελλάδα μου... Τι έχεις τραβήξει από αρχαιοτάτων χρόνω και τι τραβάς μέχρι και σήμερα... Πολέμους, μάχες, εμφύλιους, δοσίλογους, ρουφιανιά και όλα τα σκατά του κόσμου...
Εντάξει δεν θα σας εμπλέξω και φυσικά δεν θα σας κάνω μαθήματα ιστορίας από ένα απλό παγκάκι. Απλά θέλω να κάνω μια εισαγωγή για να αναφερθώ στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα των ημερών μας.
Ενώ είχε μια μικρή και κλασική περιπέτεια, όπως είχαμε εδώ και τόσες φορές (χρεοκοπήσει και ταλαιπωρηθεί απο τους δανειστές μας) στο πέρασμα των χρόνων, ακούμε εδώ και 6 χρόνια πως προσπαθούν λέει να μας σώσουν και πως πρέπει να πάρουμε την δόση μας, λες και είμαστε τίποτα παλιό πρεζάκηδες και εξαρτημένοι. Και ενώ θα πέφτει η κυβέρνηση του Σαμαρά που τον έλεγαν προδότη απο πολύ παλιά και έκανε και διάφορες τουλούμπες αλλά προσκυνούσε την Μέρκελ, τώρα έρχεται το αριστερό ξεπέταγμα, ο αριστερόχειρας ο Τσίπρας που θα τα αλλάξει όλα. Άσε και το πιο γαμάτο της υπόθεσης, Ήρθε και ο ΓΑΠ (Γεώργιος Ανδρέου Παπανδρέου). Αυτός που μας έβαλε στα σκατά και μας υποθήκευσε και παρέδωσε το χάος γιατί δεν μπορούσε, τώρα επέστρεψε γαι να μας σώσει λέει...
Θέε μου, πρώτα σηκώνομαι από το παγκάκι και έπειτα αρχίζω και περπατάω. Δεν θα με τρελάνετε εσείς... Απλά έχω στο μυαλό μου ένα στιχάκι απο ένα τραγούδι και το σιγοτραγουδάω...

Θέλω να καις άστρο μου κι αν θες, να με προσέχεις στις φτηνές τις στιγμές κι απο εκεί ψηλά ρίξε μια ματιά πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα...